بلاک یک واحد ذخیره سازی و اساساً یک پایگاه داده از سوابق تراکنش است. سوابق تراکنش ها شامل تراکنش های ارز دیجیتال، توکن های Fungible و NFT و سایر دارایی های دیجیتال است. تراکنش ها را رایانه های شرکت کننده در شبکه بیت کوین (که همان ماینرها هستند) به هر بلاک اضافه می کنند.

هر تراکنش جدید در یک بلاک به محدودیت ذخیره سازی آن که توسط اندازه بلاک تعیین می شود، کمک می کند. هنگامی که یک بلاک پر می شود، از طریق مُهر زمانی به یک بلاک جدید زنجیر می شود و بلاک چین شکل می گیرد. بلاک ها پایگاه های داده را در چندین کامپیوتر توزیع می کنند.

همچنین براساس ایجاد یک بلاک جدید، محدودیتی برای زمان تراکنش قائل می شوند. این مهم است که به رایانه های دیگر زمان داده شود تا بلاک های دیگر (قدیمی و جدید) را دانلود کنند و وظایف استخراج را برای تأیید تراکنش ها انجام دهند.

اندازه بلاک بیت کوین (Block Size) چیست؟

اندازه بلاک فضایی است که دسته ای از تراکنش های بیت کوین در آن قرار می گیرند. این بلاک ها در یک دفتر کل غیرمتمرکز به نام بلاک چین ذخیره می شوند. در نخستین روزهای راه اندازی بیت کوین، اندازه بلاک در شبکه بیت کوین می توانست ۳۶ مگابایت اطلاعات تراکنش ها را در خود ذخیره کند که بعدها در سال ۲۰۱۰ این اندازه به ۱ مگابایت کاهش یافت.

کاهش اندازه بلاک بیت کوین با هدف مواردی از جمله جلوگیری از کاهش کلاه برداری و جلوگیری از حملات اینترنتی انجام شد، اما در مقابل این کاهش اندازه بلاک بیت کوین، سرعت شبکه را کاهش داد و ظرفیت محدودی برای افزایش مقیاس تراکنش ها ایجاد شد.

چرا اندازه بلاک بیت کوین مهم است؟

هرچه اندازه بلاک بیت کوین بزرگ تر باشد، تراکنش های بیشتری را می توان در هر زمان معینی در بلاک چین پردازش کرد؛ درنتیجه تراکم شبکه کمتر می شود و در زمانی که حجم تراکنش ها بالاست، سرعت تراکنش ها بیشتر خواهد شد. نسخه های جدیدتر بیت کوین که همان هاردفورک ها هستند، دقیقاً به همین دلیل ساخته شدند.

چند ساعت یا حتی چند روز منتظر ماندن برای انجام یک تراکنش، تجربه بدی را برای کاربر به ارمغان می آورد و درنهایت به پذیرش ارزهای دیجیتال لطمه می زد. برای ماینرها تراکنش های سریع تر مستلزم کارمزد بالاتری بود و کندی شبکه در درازمدت برای همه گران تمام می شد. این مورد مشکلی بزرگ در شبکه اصلی بیت کوین بود؛ بنابراین بدیهی بود چیزی باید تغییر کند تا بلاک چین از نظر زمان تراکنش و مقیاس پذیری کارآمدتر شود.

محدودیت اندازه بلوک بیت کوین پارامتری در پروتکل بیت کوین است که اندازه بلوک های بیت کوین را محدود می کند؛ بنابراین تراکنش ها در شبکه هر ۱۰ دقیقه یک بار تأیید می شوند. اگرچه بیت کوین بدون این پارامتر راه اندازی شد، ساتوشی ناکاموتو محدودیت اندازه بلوک ۱ مگابایتی را زمانی که هنوز توسعه دهنده اصلی پروژه بود، اضافه کرد که به سه تا هفت تراکنش در ثانیه تبدیل می شود.

در سال ۲۰۱۷، محدودیت اندازه بلوک بیت کوین با محدودیت وزن بلوک ۴ میلیون «واحد وزنی» جایگزین شد. این تغییر نحوه شمارش داده ها در بلوک ها را تغییر داد و وزن برخی داده ها بیشتر از داده های دیگر شد.

چرا اندازه بلاک بیت کوین موضوع بحث برانگیزی است؟

سقف اندازه بلوک مشکل ساز است و در مورد اینکه آیا می توان از چنین محدودیتی در مشخصات بیت کوین استفاده کرد و چقدر باید باشد، اختلاف نظر وجود دارد. ساتوشی ناکاموتو هرگز به صراحت اشاره نکرده است که الگوریتم بیت کوین دارای محدودیت وزن بلوک است.

گفته می شود او این کار را به عنوان اقدامی ضد هرزنامه انجام داده است تا با ایجاد بلوک های مصنوعی بزرگ بیت کوین، نفوذگر را از تسخیر شبکه بیت کوین با تراکنش های جعلی بازدارد. برخی معتقدند این یک مرحله موقتی است، اگرچه معلوم نیست که او تحت چه شرایطی می خواست سقف اندازه بلوک بیت کوین تغییر کند. کدی که سقف اندازه بلوک را اعمال می کند در کوتاه مدت تولید نشده است.

چند سال پس از خروج ساتوشی ناکاموتو از پروژه، توسعه دهندگان و مصرف کنندگان درمورد موقتی بودن و ضرورت محدودیت اندازه بلوک بحث کردند. با افزایش پایگاه کاربران بیت کوین، برخی استدلال کردند زمان آن رسیده است که محدودیت اندازه بلوک را به طورکلی افزایش دهیم یا حذف کنیم؛ به خصوص قبل از اینکه بلاک های بیت کوین با تراکنش های بیش ازحد سنگین شوند.

اندازه بلوک یک پارامتر حفاظتی حیاتی است که نباید برداشته شود، یا حداقل باید با دقت بیشتری برداشته شود. برخی دیگر ادعا می کنند اندازه بلوک ۱ مگابایتی ساتوشی ناکاموتو خیلی بزرگ است و خواستار محدودیت و اندازه بلوک کمتر شده است. علاوه بر این، از آنجا که بیت کوین غیرمتمرکز است، هیچ جامعه یا فردی تصمیم هایی مانند افزایش یا کاهش اندازه بلوک را کنترل نمی کند.

چرا بلاک های بیت کوین مجاز نیستند خیلی کوچک باشند؟

توجه داشته باشید که تقریباً هر چیزی درباره سقف اندازه بلوک بیت کوین و خطرات بزرگ یا کوچک شدن آن قابل بحث است. شبکه بیت کوین تنها درصورتی تعداد محدودی از تراکنش ها را انجام می دهد که بلاک های بیت کوین خیلی کوچک باشند.

کوچک بودن بلوک های بیت کوین ممکن است به این معنا باشد که فضای کافی در این شبکه ها وجود نخواهد داشت. «جنگ قیمت» هزینه تراکنش برای اعتبارسنجی تراکنش ها، بیشتر کاربران را از استفاده کامل از بیت کوین می ترساند. درعوض می تواند به دنیایی کمک کند که در آن تنها نهادهایی بانک مانند با یکدیگر معامله می کنند؛ درحالی که مشتریان روزمره با آن ها حساب دارند.

این موضوع به بانکداری ذخایر کسری، سانسور تراکنش ها و سایر نگرانی های مالی متعارف کمک می کند؛ همان چیزی که بیت کوین قصد داشت از آن جلوگیری کند. همچنین کاربران بیت کوین را ترک خواهند کرد؛ زیرا بلاک ها بسیار کوچک هستند. در این صورت کاربران می توانند انتخاب کنند به یک ارز دیجیتال رقیب روی بیاورند یا این شکل از فناوری را کامل کنار بگذارند.

چرا بلاک های بیت کوین نباید خیلی بزرگ باشند؟

اگر اندازه بلاک های بیت کوین خیلی بزرگ باشند، هزینه عملیاتی نودها افزایش پیدا می کند و راه اندازی یک گره بیشتر از حد معمول طول می کشد.

اهمیت Block size در چیست؟

اندازه یک بلاک محدودیتی را بر تعداد تراکنش هایی که شبکه بیت کوین می تواند در هر ثانیه پردازش کند تحمیل می کند؛ بنابراین می توان دید توانایی شبکه در مقیاس پذیری را مهار خواهد کرد. هنگامی که بلوک ها پر می شوند، شبکه شلوغ خواهد شد و هزینه های تراکنش به طور چشمگیری افزایش می یابد.

در آغاز سال ۲۰۱۳، متوسط اندازه بلوک بیت کوین تقریباً ۱۲۵ کیلوبایت بود. تا ماه می ۲۰۱۵، افزایش پذیرش به افزایش ۲۴۰ درصدی اندازه بلوک از سال ۲۰۱۳ منجر شد؛ یعنی از ۱۲۵ کیلوبایت به تقریباً ۴۲۵ کیلوبایت. با این حال، TradeBlock ارائه دهنده ابزار تجارت کریپتو تخمین زد بلاک ها حداقل چهار بار در روز به حد ۱ مگابایت رسیده اند.

در سال ۲۰۱۵، شیوع فزاینده بلوک ها در نزدیکی مرز داده های تراکنش ها، با نگرانی های مربوط به کندی قابل توجه در پردازش تراکنش ها و افزایش کارمزدها، در جریان اصلی رمز ارزها نفوذ کرد.

افزایش کارمزدها و تأخیر در پردازش تراکنش ها سبب تضعیف خدمات اصلی زیربنای بیت کوین می شود؛ زیرا بسیاری از افراد جامعه نگران هستند ازدحام شبکه و افزایش هزینه نقل و انتقالات، پذیرش بیت کوین را کاهش دهند. در آن زمان، TradeBlock تخمین زد که «حداقل برخی از تراکنش های قابل قبول به دلیل مشکلات ظرفیت شبکه در ۳ درصد مواقع از ابتدای سال، با تأخیر تأیید می شوند».

چرا اندازه بلاک افزایش پیدا می کند؟

در طول سال ها، بیت کوین شاهد پیشنهادهای متعددی بوده و حاکی از آن است که برای کاهش کارمزدها، پردازش تراکنش های بیشتر در ثانیه و اجازه دادن به بیت کوین برای رقابت با فناوری های رایج پرداخت، به افزایش بلاک نیاز است. در ۴ می ۲۰۱۵، گاوین آندرسن مقاله ای با عنوان «چرا افزایش اندازه حداکثر بلوک ضروری است» منتشر کرد. با وجود اینکه میانگین بلوک BTC در آن زمان تنها ۳۰ تا ۴۰ درصد پر بود. آندرسن هشدار داد:

«اگر تعداد تراکنش های منتظر به اندازه کافی زیاد شود، نتیجه نهایی یک شبکه بیش ازحد اشباع شده خواهد بود که مشغول انجام هیچ کار سازنده ای نیست. در این شرایط به احتمال زیاد مردم استفاده از بیت کوین را متوقف می کنند؛ زیرا تأیید تراکنش به طور فزاینده ای قابل انجام نخواهد شد».

در اواخر همان ماه، آندرسن اظهار داشت اگر جامعه نتواند درباره اجرای افزایش اندازه بلوک به اجماع برسد، کار خود را به سمت بیت کوین XT تغییر خواهد داد. نسخه ۰.۱۰ بیت کوین XT در دسامبر ۲۰۱۴ توسط توسعه دهنده Bitcoin Core و منتقد برجسته محدودیت بلوک ۱ مگابایتی Mike Hearn راه اندازی شد.

اندازه بلاک و Blockmaxsie

در ۴ ژوئن ۲۰۱۵، آندرسن مدافع این بود که ماینرها و نودها باید بتوانند به طور مستقل درباره اندازه بلوک ها تصمیم بگیرند، با این استدلال که جامعه باید محدودیت را حفظ کند و ببیند هزینه تراکنش ها چقدر باید افزایش یابد تا زمانی که ماینرها متوجه شوند و خودشان blockmaxsie را بالا ببرند؛ یعنی ماینرها بلوک هایی ایجاد می کنند که اندازه متوسط بلوک را نه افزایش و نه کاهش می دهند.

در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۵، بیانیه ای مبنی بر معرفی بلوک های ۸ مگابایتی که توسط استخرهای استخراج بزرگ چینی F۲pool، BTCChina، Antpool، Huobi و BW امضا شده بود، به صورت آنلاین منتشر شد که نشان دهنده تقاضا برای بلوک های بزرگ تر بود.

در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۵، اندرسن پیشنهاد بهبود بیت کوین (BIP) ۱۰۱ را منتشر کرد که از «جایگزینی حداکثر اندازه ثابت یک مگابایت بلوک با حداکثر اندازه ای که در طول زمان با سرعت قابل پیش بینی رشد می کند» حمایت می کرد.

کدام پیشنهادهای افزایش اندازه بلاک مورد حمایت جامعه قرار گرفت؟

بیت کوین XT، بیت کوین کلاسیک و Segwit از جمله طرح هایی برای افزایش اندازه بلاک بیت کوین بودند که بیشترین حمایت جامعه را در طول سال ۲۰۱۶ دریافت کردند، اما هیچ کدام موفق به افزایش اندازه بلوک نشدند.

در ژانویه ۲۰۱۶، BIP۱۰۱ از پروتکل بیت کوین XT به نفع افزایش اندازه بلوک یک باره به ۲ مگابایت حذف شد. تا ژانویه ۲۰۱۷، کمتر از ۳۰ نود بیت کوین XT توسط ماینرها نگهداری می شد. با وجود فروپاشی بیت کوین XT، پیشنهاد ها به نفع افزایش اندازه بلوک زیاد شد.

در آن زمان، بیت کوین کلاسیک به عنوان وسیله ای برای افزایش اندازه بلوک ظاهر شد که به نظر می رسید بیشترین حمایت جامعه را پس از راه اندازی آن در ۱۰ فوریه ۲۰۱۶ به دست آورد. فورک پیشنهادی از افزایش اندازه بلوک یک باره ۲ مگابایتی پشتیبانی کرد.

با وجود اینکه بیت کوین کلاسیک به سرعت پشتیبانی شد، نتوانست حمایت بیش از ۷۵ درصد ماینرها را جلب کند و به این ترتیب، نتوانست به عنوان زنجیره غالب ظاهر شود. بیت کوین کلاسیک درنهایت پس از تعهد توسعه دهندگان پروژه از زنجیره بیت کوین کش در سال ۲۰۱۷، فعالیت خود را متوقف کرد.

در ۲۰ فوریه ۲۰۱۶، میزگرد بیت کوین، کنسرسیومی که بسیاری از مشاغل، صرافی ها، کیف پول ها و استخرهای استخراج پیشرو در سال ۲۰۱۶ را نمایندگی می کرد، طرحی را برای یک هارد فورک از بلاک چین بیت کوین ترسیم کرد که سبب شد SegWit (طرح بهبود شبکه بیت کوین در راستای رفع مشکلات انعطاف پذیری و افزایش ظرفیت بلاک بیت کوین) معرفی شود.

چرا بیت کوین فورک و تقسیم شد؟

ناتوانی جامعه در یافتن اجماع درباره پیشنهادی برای افزایش اندازه بلاک منجر به هارد فورک بلاک چین بیت کوین در آگوست ۲۰۱۷ شد؛ درحالی که طرح های متعددی که از تغییر محدودیت اندازه بلوک حمایت می کردند نتوانستند پشتیبانی لازم برای تغییرات را جمع آوری کنند و کارمزد تراکنش ها تا اواسط سال ۲۰۱۷ به شدت افزایش یافته بود.

در آگوست ۲۰۱۵، میانگین کارمزد تراکنش بیت کوین تنها ۰.۵۰ دلار بود؛ با این حال، تا ژوئن ۲۰۱۷، متوسط هزینه ها ۱۰ برابر افزایش یافت و به حدود ۵ دلار رسید. با توجه به اینکه تقریباً نیمی از جمعیت جهان با کمتر از ۵.۵ دلار در روز زندگی می کردند، به نظر می رسید کارمزدهای بالا BTC را برای جمعیت های در حال توسعه جهان کاملاً غیر قابل استفاده کرد و سبب فشار مجدد از درون جامعه رمزنگاری برای انجام یک هارد فورک فعال شد.

در ۱ آگوست ۲۰۱۸، بیت کوین کش (BCH) با موفقیت از بیت کوین جدا شد و شبکه بیت کوین را به دو بخش تقسیم کرد. BCH علاوه بر اجرای الگوریتم تنظیم سختی، محدودیت اندازه بلوک ۸ مگابایتی را معرفی کرد. در ماه می ۲۰۱۸، BCH تحت یک هارد فورک قرار گرفت تا اندازه بلوک را به ۳۲ مگابایت افزایش دهد.

با این حال، پس از آن بار دیگر در ماه نوامبر در یک تقسیم شبکه که شاهد ظهور زنجیره رقیب بیت کوین SV بود، یک هارد فورک را پشت سر گذاشت. سرانجام با پشتیبانی از اندازه بلوک ۱۲۸ مگابایت، ارتقای بیت کوین SV حداکثر اندازه بلوک را در جولای ۲۰۱۹ به ۲ گیگابایت افزایش داد.

مزایا و معایب افزایش اندازه بلاک بیت کوین

بحث درباره اینکه آیا بیت کوین به بلاک های بزرگ تری نیاز دارد یا نه، سال ها ادامه داشته است. چندین استدلال می توانند درباره اینکه چرا توسعه دهندگان باید یا نباید این گزینه را بررسی کنند، مطرح شد. برخی از مزایا و معایب افزایش اندازه بلاک بیت کوین به شرح زیر هستند:

مزایای افزایش اندازه بلاک بیت کوین

مزایای افزایش اندازه بلاک بیت کوین به شرح زیر است:

کارمزد تراکنش کمتر
ظرفیت تراکنش بیشتر برای رقابت با سایر سیستم های پرداخت
استفاده از بیت کوین برای پرداخت های خرد

معایب افزایش اندازه بلاک بیت کوین

معایب افزایش اندازه بلاک بیت کوین به شرح زیر است:

تبدیل شدن به یک گره کامل به دلیل بلوک های بزرگ تر گران تر می شود.
درصورت تحقق طرح کلی، نگرانی درباره تمرکز بیشتر است.
مشکلات امنیتی ناشی از گره های کامل گروه بندی شده که نقاط شکست ایجاد می کند.
از آنجا که هیچ کس به طور رسمی «مسئول» بیت کوین نیست، دستیابی به اجماع در این موضوع بسیار چالش برانگیز است.

داده های تراکنش در یک بلاک بیت کوین

مؤلفه اصلی دیگر بلوک بیت کوین، داده های تراکنش است که اکثریت اطلاعات داخل ساختار داده بلوک بلاک چین را تشکیل می دهد. اولین تراکنش موجود در هر بلاک جدید به عنوان تراکنش تولیدی یا تراکنش کوین بیس (که نباید با صرافی ارز دیجیتال Coinbase اشتباه گرفته شود) شناخته می شود و مسئول تولید BTC جدید به منزله بخشی از پاداش بلاک برای ماینر موفق است. این تراکنش اولیه به وضوح مشخص می کند کدام آدرس های بیت کوین حق دریافت پاداش بلاک را دارند.

درحالی که تراکنش های سنتی بیت کوین شامل ورودی ها و خروجی ها می شوند، یک تراکنش نسل جدید، BTC را از خود پروتکل استخراج می کند. بقیه داده های تراکنش بلوک شامل آدرس های فرستنده و گیرنده، مقدار BTC در هر تراکنش، امضاهای کلید خصوصی که اجازه ارسال BTC را می دهد و مهرهای زمانی هستند که به صورت رمزنگاری دقیقاً زمان وقوع هر تراکنش را تأیید می کنند.

همان طور که قبلاً ذکر شد، اندازه بلوک بیت کوین از نظر تاریخی به یک مگابایت داده محدود می شد؛ با این حال شبکه بیت کوین از ویژگی ای به نام SegWit نیز پشتیبانی می کند که داده های امضای تراکنش را قادر می سازد تا به شیوه ای کارآمد تفکیک و کامپایل شوند. همچنین این ویژگی بلاک را در 1 مگابایت نگه می دارد؛ درحالی که فضای بلوک را برای داده های تراکنش افزایش می دهد.

Satoshi Vision چیست؟

صرافی های جدید بلاک چین و بازارهای NFT همچنان بسیاری از محصولات دیجیتال جدید را برای فروش تولید می کنند. تمام این داده ها باید در بلاک چین ذخیره شوند. بلاک چین اولیه بیت کوین ۲۰۰۹ دارای اندازه بلوک ۱ مگابایتی است و به طور متوسط تنها می تواند چند صد تراکنش را در خود جای دهد. از آن زمان تاکنون تغییراتی صورت گرفته و اندازه بلوک ها در نسخه های جدید افزایش یافته است. یکی از این بلاک چین های جدید بیت کوین Satoshi Vision است.

فورک برای تغییر

همان طور که کامپیوترها قدرتمندتر شده اند و سرعت شبکه پیوسته افزایش یافته است، توسعه دهندگان توانسته اند بلاک چین ها را به روز کنند. اضافه کردن اندازه بلوک های بزرگ تر به رفع اشکالات اولیه کمک کرد. به این ارتقاها فورک می گویند.

برخی از این به روزرسانی ها با نسخه های قبلی سازگار بودند و به بیت کوین اجازه می دادند به جای رایانه هایی که از نسخه های جدید و قدیمی نرم افزار استفاده می کردند، استفاده شوند. بلاک چین های دیگر کدهایی داشتند که آن قدر متفاوت بودند که نحوه عملکرد بلاک چین را تغییر دادند. فورک هایی مانند لایت کوین (اندازه بلوک ۴ مگابایت) و بیت کوین کش (اندازه بلوک ۸ مگابایت) به قدری متفاوت بودند که مجبور شدند از بلاک چین اصلی جدا شوند.

با تعداد بیشتری از افراد که مایل به سرمایه گذاری در بیت کوین، قراردادهای هوشمند و NFT هستند، تقاضا برای دارایی های دیجیتال رشد کرده است. تقاضای فزاینده برخی توسعه دهندگان را برانگیخته است تا راه حل مقیاس پذیر جدیدی مانند بلاک چین BSV برای بازار ارز دیجیتال و NFT ایجاد کنند.

بلاک چین BSV چیست؟

بیت کوین ساتوشی ویژن (که بیت کوین SV یا BSV نیز نامیده می شود) یک ارتقا جذاب و نسبتاً جدید است که تفاوت های قابل توجهی با بلاک چین اصلی بیت کوین در سال ۲۰۰۹ دارد. از نظر فنی، بیت کوین SV یک هارد فورک پروتکل بلاک چین بیت کوین کش است. این هارد فورک در سال ۲۰۱۸، یک سال پس از ایجاد بیت کوین کش، توسعه یافت.

این شبکه جدید ارز دیجیتال منحصربه فرد خود را به نام BSV دارد. بیت کوین SV در حال حاضر بیش از ۱۰۰۰ توسعه دهنده دارد که به طور فعال روی آن کار می کنند تا از عملکرد بی درنگ و پایدار و ایمن آن اطمینان حاصل کنند. یکی از بزرگ ترین تفاوت های بیت کوین SV و نسخه های قبلی، اندازه بلوک است که درواقع بسیار بزرگ تر از اندازه بلوک استاندارد BTC خواهد بود. BSV در حال حاضر دارای اندازه بلوک ۴ گیگابایت است.

چرا اندازه بلاک BSV مهم است؟

اهمیت اندازه بلاک BSV در مزایای بی شماری است که ارائه می دهد. در ادامه به برخی از این مزایا اشاره می کنیم:

بالا رفتن سرعت معاملات

افزایش اندازه بلاک بیت کوین به این معناست که ماینرها می توانند به سرعت تراکنش های جدید را به یک بلوک موجود اضافه کنند. درنتیجه بلاک چین بسیار سریع تر عمل می کند، حتی زمانی که شبکه بسیار شلوغ باشد. BSV تمام مشکلات مربوط به پروتکل های استاندارد بیت کوین را از بین می برد.

بلاک چین BSV حدود ۳۰۰ تراکنش در ثانیه را با حداکثر ظرفیت بار ۲۸۰۰ انجام می دهد و این در مقایسه با بلاک چین BTC که تنها ۴.۶ تراکنش در ثانیه را مدیریت می کند بسیار بالاست.

مقیاس پذیری نامحدود

BSV برای کار در شرایط ترافیک سنگین ساخته شده است. BSV می تواند چندین هزار کاربر را در یک ثانیه مدیریت کند. توسعه دهندگان BSV قصد دارند با سیستم های پرداخت مانند Visa و MasterCard رقابت کنند.

کارمزد تراکنش بسیار پایین

از آنجا که BSV در پردازش تراکنش ها کارآمد است، هزینه کمی برای ماینرها و کاربران دارد. از دیدگاه مشتری BSV یک ارز دیجیتال جذاب است و اگر نمی خواهید هزینه های زیادی را برای انتقال سریع ارزهای دیجیتال بپردازید بسیار کارآمد خواهد بود.

فضای ذخیره سازی بزرگ برای برنامه ها و راه حل های سفارشی شده

فناوری بلاک چین دیگر به تراکنش های رمزنگاری محدود نمی شود. توسعه دهندگان راه هایی پیدا کرده اند که اشکال دیگری از دارایی های دیجیتال مانند قراردادها، سوابق شخصی و تصاویر را در بلاک چین جمع آوری کنند. این بدان معناست که فضایی برای ذخیره سازی پایگاه های داده برنامه های سفارشی در یک بلاک چین وجود خواهد داشت.

برنامه کاربردی بیمارستانی را تصور کنید که سوابق پزشکی الکترونیکی را ذخیره می کند، یا یک بازار NFT که آثار هنری دیجیتال را داخل بلوک ها در یک پایگاه داده غیرمتمرکز ذخیره خواهد کرد. در این شرایط بیت کوین SV بلوک هایی دارد که به اندازه کافی بزرگ هستند و همه اطلاعات را در خود جای می دهند.

سخن پایانی

اجرای فناوری بلاک چین توسط بیت کوین بر یک سیستم نسبتاً ساده و در عین حال ظریف از ضرب بلوک های جدید و حفظ امنیت شبکه متکی است. اگرچه این اتفاق به طور خاص در آناتومی بلاک مخصوص بلاک چین بیت کوین می افتد، بسیاری دیگر از شبکه های PoW از ساختار داده بلوک بلاک چین بسیار مشابهی استفاده می کنند.

این شبکه ها ممکن است تفاوت هایی داشته باشند که شامل اندازه های مختلف بلاک یا زمان بلوک ها می شوند، اما سیستم های کلی استخراج کننده ها، بلاک ها و معماری بلاک چین آن ها به طورکلی یکسان است.

اندازه یک بلاک محدودیتی را بر تعداد تراکنش هایی که شبکه بیت کوین می تواند در هر ثانیه پردازش کند تحمیل می کند و بنابراین می توان دید که توانایی شبکه در مقیاس پذیری را مهار خواهد کرد. هنگامی که بلوک ها پر می شوند، شبکه شلوغ خواهد شد و هزینه های تراکنش به طور چشمگیری افزایش می یابد؛ به همین دلیل اندازه بلاک اهمیت زیادی دارد.

پرسش های متداول

اندازه بلاک فضایی است که دسته ای از تراکنش های بیت کوین در آن قرار می گیرند. بلاک ها در یک دفتر کل غیرمتمرکز به نام بلاک چین ذخیره می شوند. در نخستین روزهای راه اندازی بیت کوین، اندازه بلاک در شبکه بیت کوین می توانست ۳۶ مگابایت اطلاعات تراکنش ها را در خود ذخیره کند که بعدها در سال ۲۰۱۰ این اندازه به ۱ مگابایت کاهش یافت.

اندازه یک بلاک محدودیتی را بر تعداد تراکنش هایی که شبکه بیت کوین می تواند در هر ثانیه پردازش کند تحمیل می کند و بنابراین می توان دید توانایی شبکه در مقیاس پذیری را مهار خواهد کرد. هنگامی که بلوک ها پر می شوند، شبکه شلوغ خواهد شد و هزینه های تراکنش به طور چشمگیری افزایش می یابد.

هرچه اندازه بلاک بیت کوین بزرگ تر باشد، تراکنش های بیشتری را می توان در هر زمان معینی در بلاک چین پردازش کرد؛ درنتیجه تراکنش ها سریع تر انجام می شوند.

اگر بلاک های بیت کوین خیلی کوچک باشند، بسیاری از تراکنش ها توسط شبکه بیت کوین قابل پردازش نیستند.

اگر اندازه بلاک های بیت کوین خیلی بزرگ باشند، هزینه عملیاتی نودها افزایش پیدا می کند و راه اندازی یک گره بیشتر از حد معمول طول می کشد.